Paul Wertigo (V.S. ,1953) is een veel gevraagd drummer, hij werd bekend door zijn jarenlange samenwerking met Pat Metheney in diens groep. Hij speelde met talloze muzikanten variërend van jazz tot rock, hij was onder meer ook lid van het Larry Coryell Power Trio tot diens overlijden in 2017. John Helliwell (Engeland, 1945) is saxofonist, hij was lid van de voor kenners bekende Alan Bown Set die zich ontwikkelde van jazz/bluesband via soul naar progrock en vanaf 1973 was hij lid van Supertramp. De eerste keer dat Paul Wertico en John Helliwell samenspeelden met gitarist Raimondo Melilupi en contrabassist Gianmarco Scaglia, die ook op dit album zijn te horen, was in 2008, sindsdien verscheen er een dubbel cd “Live under Italian skies” met twee concerten uit 2008 en 2012. Door hun drukke persoonlijke programma’s en het feit dat de vier in drie verschillende landen leven op twee verschillende continenten was het moeilijk om de ideale tijd en mogelijkheid te vinden om een opname studio binnen te stappen om het geluid en de chemie van de band vast te leggen.

Uiteindelijk is er nu de “Bari Session” omdat ze in 2019 een gaatje vonden om op te nemen in de fantastische studio MAST Music Academy Rec. Studio in Bari met geluid technicus Massimo Stano die gebruik maakt van analoge apparatuur. Alle opnamen werden in één take opgenomen. Het eerste nummer “Circular Motion” werd geschreven door gitarist Raimondo Melilupi, een sfeerrijke compositie die een muzikale droomwereld oproept. Uiteraard is er een belangrijke rol voor het subtiele gitaarspel van Melilupi. “Toms for Talia” van Wertico is een solo op het slagwerk die overloopt in “Cowboys & Africans” van Jeff Czech, een fijn muziekje waarin we kunnen genieten van het warme spel van Helliwell en niet te vergeten de uithalen van Melilupi die veel rock invloeden in zich hebben.

“It seemed that life was so wonderful” is een zinsnede uit The Logical song van Supertramp en een getuigenis van Helliwell’s kijk op het leven, een beetje op de rand met romantisch blaaswerk van Helliwell, de gitaarlicks redden het nummer van teveel melodrama, het riekt mij teveel naar de aalgladde muziek van Supertramp. Het belang van de melodie is duidelijk op deze “Bari Session”, gelukkig ligt dat ietwat anders in “Train Bossa ”van Meli Lupi, hier speelt het bossa nova ritme een belangrijke rol en het inventieve gitaarspel, mijn inziens het best geslaagde nummer op deze schijf. Het gevoelige “What would the world be” van Barbara Wertico is wat mij betreft over de rand, een instrumentale smartlap zo te zeggen. Het album eindigt met de bonustrack “Tuning Song” een compositie van het complete gezelschap, de titel vertelt alles het lijkt meer op een intro waarin iedereen iets probeert, maar gezegd wordt er niet veel, een beetje bellenblazen, een zwak einde van een toch wat tegenvallende prestatie van deze bekende namen.

Jan van Leersum.